عسل یک محصول طبیعی است که از شهد گل ها توسط زنبورهای عسل تشکیل می شود.
از زمان های قدیم یعنی نزدیک به 5500 سال پیش عسل گون سالار در خمین مورد استفاده انسان ها بوده است.
اکثر جمعیت باستانی، از جمله یونانی ها، چینی ها، مصری ها، رومی ها، مایاها و بابلی ها، عسل را هم برای اهداف تغذیه ای و هم برای خواص دارویی آن مصرف می کردند.
عسل به عنوان یک رژیم غذایی متعادل مورد بررسی قرار می گیرد و به همان اندازه برای مردان و زنان در تمام سنین محبوب است.
عسل نیازی به نگهداری در یخچال ندارد، هرگز فاسد نمی‌شود و همچنین می‌توان آن را بدون باز کردن در دمای اتاق در جای خشک نگهداری کرد.
عسل از دوران باستان به عنوان یک شیرین کننده طبیعی استفاده می شد، زیرا دارای سطح بالایی از فروکتوز است (عسل 25٪ شیرین تر از قند قرص است).
به طور فزاینده ای محبوب است. امروزه اطلاعاتی در مورد استفاده از عسل برای درمان بسیاری از بیماری‌های انسانی در مجلات عمومی، مجلات و جزوات محصولات طبیعی یافت می‌شود و طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های ناشناخته را پیشنهاد می‌کند.
شواهد نشان می دهد که عسل می تواند چندین اثر مفید برای سلامتی از جمله آنتی اکسیدان، ضد التهاب، ضد باکتری، ضد دیابت، تنفس، دستگاه گوارش، قلب و عروق و سیستم عصبی محافظت کند.
اثرات اگرچه تحقیقات زیادی در مورد عسل انجام شده است، اما تنها تعداد کمی از آنها منتشر شده است. این مطالعه که مروری جامع بر ادبیات فعلی است، فواید درمانی عسل را در مدیریت بیماری ها برجسته می کند.
تحقیقات نشان داده است که عسل از طریق تداخل با مسیرهای سیگنال دهی سلولی متعدد، از جمله مسیرهای القای آپوپتوز، ضد جهش زا، ضد تکثیر و ضد التهاب، خاصیت ضد سرطانی دارد. عسل پاسخ های ایمنی را اصلاح می کند.
عسل برای جلوگیری از تکثیر سلولی، القای آپوپتوز، اصلاح پیشرفت چرخه سلولی و ایجاد دپلاریزاسیون غشای میتوکندری در انواع مختلفی از سرطان مانند سلول‌های سرطان پوست (ملانوم)، سلول‌های اپیتلیال آدنوکارسینوما، سلول‌های سرطان دهانه رحم، مشخص شده است.
