قیر فله پاسارگاد که با آسفالت شدن آن بر روی زمین گل می روید

در دهه گذشته، فناوری‌های آسفالت با مخلوط گرم برای استفاده در کاربردهای روسازی جاده‌ها توسعه یافته‌اند که اجازه می‌دهد دمای کاربرد را به 100 تا 140 درجه سانتی‌گراد کاهش دهد تا دمای بالاتر مربوط به استفاده از قیر معمولی روسازی (140-160).

آسفالت‌های مخلوط گرم با افزودن یکی از سه افزودنی به قیر فله پاسارگاد مستقیم تولید می‌شوند: آب (دمای کاربرد 129 تا 135 درجه سانتی‌گراد)، مواد آلی/واکس یا مواد شیمیایی/سورفکتانت‌ها (دمای کاربرد 116-121 درجه سانتی‌گراد).

مواد روسازی جاده به‌دست‌آمده امکان دمای اختلاط پایین‌تر، پوشش بهبود یافته سنگدانه‌های معدنی، تراکم بهتر و دمای کاربرد کمتر را فراهم می‌کنند ( پروول و همکاران ، 2011 ).

(ب) قیرهای اکسید شده (کلاس 2)
قیرهای اکسید شده یا قیرهای دمیده شده (CAS No. 64742-93-4, EINECS No. 265-196-4) با عبور هوا از قیرهای گرم و نرم تحت شرایط دمایی کنترل شده تولید می شوند، فرآیندی که حساسیت دما را کاهش می دهد و مقاومت در برابر تنش را افزایش می دهد.

اکسیداسیون شدید یک محصول کاملاً اکسید شده تولید می کند که دارای PI از 2.0 + تا 8.0 + است و در کاربردهای سقف استفاده می شود (Asphalt Institute & Eurobitume, 2011).

اکسیداسیون خفیف (یعنی درجه خفیف دمیدن هوا) قیر اصلاح شده با هوا (نیمه دمیده) تولید می کند، محصولی متفاوت که دارای PI ≤ +2.0 است و کاربردهایی مشابه با قیرهای کلاس 1 دارد (Asphalt Institute & Eurobitume, 2011). در ایالات متحده آمریکا، قیرهای اکسید شده به عنوان “آسفالت با هوا” یا “آسفالت سقف” نیز شناخته می شوند.

قیرهای اکسید شده بر اساس محدوده مقادیر مجاز برای نفوذ و نقطه نرمی طبقه بندی می شوند.

به عنوان مثال، یک درجه معمولی مانند 85/25 دارای مقدار متوسط ​​85 برای محدوده نقطه نرمی مجاز 80-90 درجه سانتیگراد و مقدار متوسط ​​25 برای محدوده نفوذ 20-30 است.

در ایالات متحده آمریکا، مشخصات قیرهای اکسید شده بر اساس تست نقطه نرمی و نفوذ در سه دما (0 درجه سانتی گراد، 25 درجه سانتی گراد و 46 درجه سانتی گراد) است.

عیارهای رایج در این دسته از قیرها عبارتند از: 85/25، 85/40، 100/40، 105/35، 105/13 و 115/15. قیرهای اکسید شده تا حدودی ماهیتی لاستیکی دارند و به دمای پایین وابستگی نشان می دهند.